Pheng Yin Huah |
Laporan
Sin Chew Daily mengenai kenyataan Presiden Gabungan Pertubuhan Cina
Malaysia (Hua Zong), Tan Sri Pheng Yin Huah yang menyarankan agar
pengambilan kakitangan awam bukan Melayu dilonggarkan, menyebabkan ramai
yang tersenyum sinis. Apatah lagi bila mendengar alasan beliau iaitu:
“Saya amat risau jika keadaan ini tidak dapat diubah, kerana akan
berlaku jurang yang amat ketara dan akan semakin memburuk sehingga
lama-kelamaan akan berlaku kesan sampingan lain.”
Apakah
layak Yin Huah bercakap mengenai ‘jurang antara kaum’ apabila beliau
adalah antara juara yang berdegil ingin memastikan jurang tersebut terus
wujud dan semakin besar bermula dari bangku sekolah lagi? Beliau dan
juga Dong Zong sama-sama tegar memperjuangkan agar jurang ini diteruskan
sehingga sekolah menengah malah hingga peringkat universiti dengan
menuntut agar sijil dari Universiti-universiti tertentu yang
bertunjangkan bahasa Cina diiktiraf.
Justeru,
apakah Yin Huah begitu bodoh kerana tidak tahu bahawa jurang antara
kaum tidak akan wujud jika semua anak-anak Malaysia bersekolah
bersama-sama? Atau lebih tepat, jurang antara kaum mungkin telah lama
terhapus jika Hua Zong, Dong Zong dan NGO-NGO yang seangkatan dengan
mereka tidak wujud sama sekali di Malaysia.
Meloyakan
sekali apabila kini Yin Huah tiba-tiba ‘merasa risau’ pula jika jurang
tersebut menjadi lebih besar di alam pekerjaan.
Cadangan
Yin Huah agar kemasukan ke sektor awam dilonggarkan menyerlahkan
sikapnya yang dwistandard. Kelayakan untuk masuk ke sektor awam
mewajibkan seseorang itu fasih berbahasa Melayu dengan keputusan kredit
di dalam peperiksaan. Ini adalah sesuatu yang ‘semulajadi’ memandangkan
Bahasa Melayu adalah bahasa rasmi negara. Pastinya, Yin Huah sedar
bahawa penyebab kurangnya kaumnya diterima masuk ke sektor awam adalah
kerana ‘kredit Bahasa Melayu’ ini dan kerana itulah beliau menyarankan
agar syarat ini dilonggarkan.
Kita
telah sedia maklum bahawa selama ini, kaum Cina juga yang begitu
beria-ia memperjuangkan sistem merit, maka kenapa pula mereka merungut
apabila sistem merit itu tidak menepati ‘citarasa’ mereka?
Adalah
tidak wajar jika kita meminta agar kelonggaran diberikan iaitu
menurunkan taraf kelayakan Bahasa Melayu hanya untuk memastikan lebih
ramai kaum lain dapat bekerja di sektor awam kerana ia juga bermakna
menurunkan ‘standard’ atau kualiti kakitangan awam.
Sedangkan
kita marah apabila taraf kelayakan di universiti diturunkan bagi
memastikan lebih ramai mereka dari latarbelakang yang susah berpeluang
melanjutkan pelajaran. Maka, kenapa kita perlu menerima saranan
penyelesaian yang sama iaitu menurunkan taraf kelayakan semata-mata
untuk meramaikan kaum lain (baca: Cina) di dalam sektor awam?
Yin
Huah tidak perlu berlakon seolah-olah beliau prihatin dengan semangat
perpaduan antara kaum di Malaysia kerana kita tahu bahawa itu tidak
benar. Kita faham apa yang Yin Huah risaukan di sini ialah mengenai
meningkatkan penguasaan kaumnya di dalam sektor awam. Dalam ertikata
lain, Yin Huah hanya risaukan mengenai nasib kaumnya semata-mata.
Dan
ini terbukti dalam penjelasan panjang lebarnya bahawa dengan penambahan
kaumnya di dalam sektor awam maka ia akan dapat memastikan perkhidmatan
yang lebih baik bagi kaum Cina di satu-satu kawasan itu. Kenyataan Yin
Huah ini seolah-olah menunjukkan yang kaum Cina tidak mendapat
perkhidmatan terbaik dari kerajaan.
Memandangkan
masih ramai kaum Cina warga Malaysia tidak fasih berbahasa kebangsaan,
maka mereka seringkali menghadapi masalah apabila berurusan dengan
sektor awam. Dan inilah sebenarnya yang merisaukan Yin Huah, bukannya
soal perpaduan.
Bagaimanapun,
penyelesaian yang disarankan oleh Yin Huah iaitu menambah bilangan kaum
Cina di sektor awam adalah satu cadangan yang chauvinis, tidak
praktikal, pentingkan diri dan menggambarkan sikap perkauman yang amat
kronik.
Sedangkan
sepatutnya Yin Huah menyeru agar kaum Cina memperkasakan dan mencintai
bahasa kebangsaan sebagai seorang warganegara yang setia bagi mengatasi
masalah berurusan dengan sektor awam. Malah, lebih baik lagi jika Yin
Huah menyeru agar kaum Cina menghantar anak mereka ke sekolah kebangsaan
bagi memantapkan bukan sahaja bahasa kebangsaan, tetapi juga perpaduan
serta semangat patriotisme terhadap negara ini.
Seharusnya,
Yin Huah menuntut kaum Cina agar belajar menyesuaikan diri untuk
‘survival’ dan bukannya menuntut supaya seluruh sistem, undang-undang,
perlembagaan, prosedur dan seluruh struktur sosial di Malaysia
disesuaikan dengan kehendak dan keperluan kaum Cina!
Apakah signifikannya ‘kaum Cina’ berbanding kaum lain di Malaysia?
Sesungguhnya,
hipokrasi Yin Huah dan Hua Zong amatlah memualkan. Sampai bila agaknya
mereka ini akan berpijak di bumi nyata, menerima hakikat bahawa mereka
bukan lagi berada di negara China tetapi telah menjadi warga Malaysia,
iaitu negara berbilang kaum dengan penduduk asalnya adalah Melayu yang
beragama Islam serta menggunakan Bahasa Melayu?
Kita
cabar Hua Zong agar membuang sifat hipokrit dan berdiri atas nama
ektremisme Cina yang sebenar tanpa perlu berselindung lagi. Tidak perlu
pura-pura mengeluh risaukan jurang antara kaum, atau menuntut orang
lain agar mendahulukan Malaysia sebelum bangsa, kerana bukan semua orang
lain itu bodoh sehingga tidak dapat membaca agenda anda.
Sumber: GAP
Nie apa da... org melayu nak keje dgn sykt cina kena fasih mandarin baru bole keje... akibatnya cina je yg dpt keje... tapi nak keje dgn kerajaan mintak kurangkan kelayakkan bahasa melayu plak... ini apa hal... rasis cina tau tak?
BalasPadam